Zijn naam is Innocent Mbabali (Baba voor insiders) en hij komt uit Kampala. Zijn allerbeste vriend waarmee hij opgroeide en die hij als broer beschouwd heet Lawrence Kakande ( Johan Lawrence op social media) en is ook afkomstig uit Kampala. Beiden hebben ze in hun vriendschap de passie voor Hockey gemeen. Naast allerlei projecten hebben de twee vrienden de Hope for Sport Hockey Uganda Foundation opgericht. Een mond vol maar vooral een hart vol liefde van deze 2 die als geen ander weten hoe het leven in de sloppenwijk kan zijn en vooral hoe moeilijk het is om hier uit te komen.
Voor Corona hielden de mannen zich al bezig met hockeytrainingen met de kinderen, maar nadat dit virus ook in Uganda huis hield, werd het voor de kinderen uit de sloppenwijken eenvoudiger om terug te gaan naar hun voormalige negatieve gewoontes. Om ze hier uit te halen bedacht Baba samen met Johan een plan; ze wilden de kinderen leren om voor zichzelf te zorgen en tevens de economie te ondersteunen in hun land. Zo willen ze de productie starten van eigen gemaakte produkten te verkopen op de lokale markten. De kinderen leren dat als je zelf iets kunt maken, je dit kunt verkopen. Door je materialen in eigen land in te kopen steun je ook weer de eigen economie. Inmiddels zijn er ouders van de kinderen die dit plan ondersteunen en steunen. Ze gaan mee naar de markten en helpen Baba en Lawrence mee met hun strijd om zowel het land als de mentaliteit van de kinderen naar een hoger plan te brengen.
Wij startten een actie voor hen. We zamelen geld in wat we direct naar Baba sturen. Zo is er geen sprake van een strijkstok waar van alles aan blijft hangen. Met dat geld kan de Hope for Sport Hockey Uganda Foundation materialen kopen en aan de slag gaan met de kinderen. De materialen (stof, hout, leer, voedsel – want ook koken staat op het program – ) kopen ze in de eigen regio. Daar worden de produkten mee gemaakt en dan kan de gang naar de handel beginnen.
Het Crowdfunding platform maakten we overigens met hulp van Sponsorvisie, waar we via onze Hockey Support Group NL al jaren mee werken en die naast een dergelijk platform nog veel meer kunnen betekenen voor jouw vereniging. Ze helpen eigenlijk groot en klein in de sportwereld en dat is in deze tijd voor elke vereniging wel heel erg welkom. Via https://sponsorvisie.nl/ kun je bekijken wat ze voor jou en je club kunnen betekenen.
Terug naar Baba, hij runt naast dit goede doel samen met Lawrence een kleine organisatie waarmee ze o.a. hockey trainingen aanbieden aan internationale scholen. Met het geld wat ze daarmee verdienen geven ze meubel, klus en zelfs landbouw workshops aan kinderen in de sloppen wijken. Zo is ook hun plan ontstaan om ze nog meer te helpen. Ze geven als het ware een hengel. Laten de kids zien dat ze niet hun hele leven in de sloppen hoeven te blijven en geven hun met deze inzet een positief zelfbeeld.
Hoe de gemiddelde dag van Baba eruit ziet? Hij vertelt het ons zelf:
“Zo breng ik in deze periode mijn dag met de kinderen door. Ik begin mijn reis vanuit een klein stadje genaamd Bunga, waar ik verblijf. Ik fiets om 9:05 uur weg en rij op een van de drukke wegen in Kampala. Het kost het me gemiddeld 1 uur om Nuguru te bereiken, waar de meeste kinderen waarmee we werken, verblijven. Onderweg probeer ik wat kleine dingen te verzamelen die ik als ontbijt met sommige kinderen kan delen, omdat niet alle kinderen ’s ochtends ontbijten, dus ik doe mijn best om iets te krijgen dat we’ s ochtends allemaal samen kunnen delen, want ik weet wat het betekent niet ontbijten.Als ik de plaats bereik, haal ik een groepje kinderen bij elkaar en ik ontbijt met ze terwijl ik lol heb en verhalen vertel over hockey en schooltijd om ze positief te houden. Dit duurt ongeveer een half uur, ik laat ze ook enkele hockeywedstrijden zien en ik doe dit terwijl ik de Covid 19 regels van sociale afstand volg en uiteraard een masker opzet. Daarna deel ik nog wat er over is van het eten uit en bezoek ik een paar ouders en kinderen om te zien of het allemaal goed met ze gaat en ook om de ouders positief te motiveren doordat ze mij met de kinderen zien.Dit geeft de ouders een goed gevoel. Het zien van de coach die de kinderen het grootste deel van de tijd in deze toestand bezoekt en echt om hen geeft. Dat alles neemt wel 6 uur van mijn dag in beslag, terwijl ik meestal zelf niet lunch vanwege de tijd of hooguit een keer lunch met een van de families van de kinderen. Ik geef mezelf een uur om de coaches, mijn clubspelers, andere spelers en onze assistent-coaches met wie we werken te bezoeken. Meestal doe ik dit zelf of met een aantal assistent-coaches, opdat ze voor de lunch naar huis kunnen gaan.
Dit alles houdt me dichter bij de families van de kinderen en het zorgt voor een sterke band vol liefde met de kinderen. De hele dag heb ik wel diverse uitdagingen maar het geeft mij ook een goed gevoel. Tegen 17.00 uur begin ik aan mijn reis naar huis zodat ik eindelijk tijd heb om iets voor mezelf te doen en voor te bereiden in rust op de volgende dag”.
Wil jij Baba, Lawrence en hun Hope for Sport Hockey Uganda Foundation ook steunen.
Dat kan nog tot 31 oktober! Doneren doe je via deze link:
