Fusine Govaert was altijd al een ‘natural’ ook toen ze in Nederland hockeyde, waar het uiteraard begon, maar eenmaal in de VS kreeg ze de smaak nog meer te pakken en begon haar ‘American Dream’. Een hedendaags hockeysprookje over een prachtige intelligente jonge vrouw en haar passie voor de hockeysport. In Nederland startte Fusine bij de Amsterdamse Hockey & Bandy Club – AH&BC hockey – gelegen in het Amsterdamse bos waar ze al vanaf de C jeugd – U15 – terecht kwam op landelijk nivo. Ze speelde 2 jaar IDC en ICC (was toen landelijk meisjes C) en ging verder in een landelijk meisjes B team. Na haar eerste jaar in MB verhuisde ze met haar ouders en broer/zus naar de verenigde staten waar het hockey gekoppeld is aan scholen en universiteiten.
Vanwege haar skills kwam ze direct terecht in het U19 Indoor Team (vergelijkbaar met ons jong oranje zaal) en mocht ze de jaren erop 3x meetrainen met U19 (veld). Inmiddels is de Boston College studente weer een stap verder. De inmiddels 21 jarige Fusine speelde en trainde vorig seizoen nog mee met het U21 maar is dit jaar gekozen om als trainingslid mee te doen met de dames van USA. Jawel, hét team wat eind deze week tegen de Oranjehockey Dames uitkomt. Ze mag zelfs meespelen met wedstrijden die niet voor een echte cap (interland) tellen en uiteraard moesten we haar wat vragen stellen.
Fusine, ben jij er dit weekeinde (i.v.m. 24-26/1 FIH Proleague USAvNED – red) ook echt bij en zit je dan op de bank of ben je reserve? Ik ben reserve. Ik zit officieel niet in het Amerikaanse National Team maar in het ‘Development Team’ dat is zoiets als het opleidingsteam c.q schaduwteam. Aangezien ik nog op college zit en op dit moment geen tijd heb om overal heen te reizen, en al helemaal als ik niet speel, ben ik er dit weekeinde niet bij in North Carolina.
Wanneer mag jij je 1e wedstrijden spelen? Hopelijk word ik na de trainingskampen dit voorjaar gekozen om mee te spelen in de wedstrijden die het Development Team gaat spelen tegen Schotland, in Schotland, eind April 2020.
Hoe vaak train je met USA Dames en waar trainen jullie? In Amerika is het zo dat als je in het officiële National Team zit, dan moet je full time met het team trainen – er zijn geen clubs in Amerika na high school dus dan train je letterlijk elke dag (soms twee keer per dag) het hele jaar door, met rustperiodes. Aangezien ik in het Development Team zit en de meeste speelsters nog op school zitten is het moeilijk iedereen bij elkaar te krijgen, al helemaal gegeven de afstanden in dit land. Wij trainen met het Development Team dus 1 keer per maand. Dat is dan een driedaags trainingskamp met twee trainingen per dag. Meestal is dit in Spooky Nook, Lancaster, Pennsylvania maar dit jaar hebben we ook een training in Californië en in North Carolina dus het verschilt.
Je studeert nog (welke studie) komt dat niet in het geding? Ik studeer communicatie en marketing. Het mooie van het Amerikaanse systeem is dat hockey op school wordt gespeeld, dat is ook een reden dat iedereen van het Development Team maar 1 keer per maand bij elkaar hoeft te komen want in college speelt iedereen elke dag. Studeren valt hier dus te combineren met sport.
Wat is voor jou het allergrootste verschil tussen de Nederlandse en de Amerikaanse sport mentaliteit en welke past het beste bij jou? Het grootse verschil is de hoeveelheid hockey versus de kwaliteit hockey. In Amerika wordt er elke dag getraind, maakt niet uit welk team, in high school, college, en het nationale team. Ondanks alle training zijn ze nog maar 13de gerankt. Met Boston College staan we elke dag in de gym en trainen we elke dag maar hockey wordt op een hele andere manier gecoacht. Coaches willen veel liever dat je speelt zoals zij zeggen dat je moet spelen in plaats van dat je zelf creatief speelt. Hierdoor denken veel speelsters niet na als ze hockeyen en weten ze wel wat ze moeten doen als de tegenstander volgens het boekje speelt, maar niet als er iets onverwachts gebeurt. Ik leer enorm veel van de Amerikaanse mentaliteit en het doen van alle workouts etc., maar de Nederlandse mentaliteit en de creatievere manier van spelen past toch wel beter bij mij.
Het dames team heeft sinds kort een nieuwe hoofdcoach, Caroline Nelson, zelf een oud Olympisch kampioen, wat kun je van haar leren denk je? Caroline Nelson was mijn coach in een opleidingsteam toen ik nog in high school speelde dus ik ken haar wel een beetje. Ik denk dat zij heel goed is in teambinding wat super belangrijk is in elk team, maar al helemaal in Amerika aangezien de meiden hier echt elke dag met elkaar trainen en het juist daardoor makkelijker is voor het team om geïrriteerd te raken met elkaar.
Wat verwacht je van de dames USA, ze staan nu alweer een tijd 13e maar een paar jaar geleden nog 7e, gaat het lukken om te klimmen in de ranking? Er zijn een paar oudere speelsters gestopt en met de nieuwe coach heeft het team weer een hele andere opstelling en dynamiek. In mijn optiek zitten er jongere meisjes in het team die meer zin hebben om er helemaal voor te gaan dus ik denk dat het wel gaat lukken om te klimmen in de ranking.
Tot slot: Wat is jouw ultieme hockeydroom? De ultieme hockeydroom is om op een dag naar de Olympische spelen te gaan. Maar er zijn zo veel meisjes die dat zouden willen dus het is nog maar de vraag of dat ook echt gaat lukken. Op dit moment speel ik echt omdat ik het super leuk vind om te hockeyen en mocht het op een dag zo uitpakken om een droom waar te maken zou dat onwijs gaaf zijn.
Foto 1: Maryse Govaert/ NH B
Foto 2 & headshot: John Quackenbos / Boston College photographer
