Erna, je bent vorig jaar toegetreden tot het bestuur van HC Rotterdam als communicatie specialist. Hoe is een en ander gelopen en waarom is een goede communicatie voor een vereniging belangrijk?

Ik loop al wat jaartjes mee in de cricket- en hockeywereld vanwege mijn zoons. In die periode heb ik veel vrijwilligerswerk gedaan. Ik heb toernooien & feesten georganiseerd, verschillende social media kanalen op de kaart gezet en de communicatie in brede zin voor mijn rekening genomen.

Vorig jaar kwam de functie van Bestuurslid Communicatie bij HC Rotterdam vacant. Specifiek op die functie heb ik gereageerd. Ik voelde dat de tijd rijp was om me in dit mannenbolwerk te begeven. Juist omdat ik niet de traditionele bestuurder ben maar een cultuur veranderaar. En dat is nu exact waar ik ruimte voor creëer. Nu ik onderdeel uitmaak van dit gremium kan ik werkelijk het verschil maken. Inmiddels zijn we met 2 vrouwen in het bestuur, naast 7 mannen.

Ik ben bewust bezig met de positionering van de club. Als club hebben we een maatschappelijke verantwoordelijkheid en die reikt wat mij betreft verder dan het clubhuis. Denk aan de campagne Sportiviteit & Respect die we samen met 8 andere Rotterdamse hockeyclubs voeren. Momenteel zijn we i.s.m. welzijnsorganisaties DOCK & TOS (Thuis Op Straat) bezig om #streethockey in de wijk aan te bieden.

Vorig jaar hebben we met stichting Humanitas een project gedaan met ouderen uit de wijk. Op de woensdagmiddagen kwam een groep dames naar de club om groen witte sjaals te breien. De mini’s en jongste jeugd waren daarbij aanwezig. De blijdschap van de dames was magisch!

Onze vrijwilligers zijn natuurlijk het cement van de organisatie, zonder hen kunnen we niets. We merken dat duidelijke communicatie zo veel meer begrip en betrokkenheid oplevert. En met mijn enthousiasme weet ik mensen ook weer aan te steken. Soms word ik wel als overenthousiast bestempeld.

De laatste jaren is er veel veranderd op het gebied van communicatie, veel teams en clubs gebruiken naast Facebook ook Twitter en Instagram. Welke structuur is hierin van belang en hoe pak je dit het beste op?

HC Rotterdam is heel actief op social media. En dan heb ik het over de club zelf, de teams, de leden en de fans. In ons clubhuis en langs de lijn zijn de highlights van onze posts te volgen op schermen. Als grote club word je gezien en gehoord. Dat kun je positief inzetten om zaken aan de orde te stellen en veranderingen proberen te bereiken in hoe mensen naar teamsport en het clubleven kijken.

En hoe we dat voor elkaar hebben gekregen? Het begint er allemaal mee om die positieve HC Rotterdam vibe over te dragen, ook via social media. Daarnaast hebben we duidelijke richtlijnen opgesteld, dat was een heel belangrijke stap. Dus welke hashtag gebruik je? Welke gedragsregels spreken we met elkaar af? Het is ons gelukt om de naamgeving, bio’s en logo’s van alle teamaccounts te synchroniseren. Als je expliciet bent en dingen op een charmante manier vraagt, krijg je heel veel voor elkaar. Daar ligt mijn grote kracht en dat kwam hierbij goed van pas. Ik beweeg, maak een start en neem mensen met de juiste inhoud daarin mee. En dat allemaal vanuit een strakke visie.

Je organiseert evenementen en je stokpaardje is Sportiviteit & Respect. Vorig jaar gaf jij bij HC Rotterdam het startsein hiervoor en inmiddels hebben zowel de hockeybond als andere clubs dit initiatief overgenomen. Wat moet er volgens jou nog gebeuren op dit gebied?

Ik erger mij al jaren aan hoe we met elkaar omgaan, op en naast het veld. Weinig respect voor de scheidsrechter, er is commentaar van toeschouwers, onder wie ouders. Dat moet echt anders. Tegenwoordig is het gebruikelijk dat spelers, coaches en scheidsrechters voor en na de wedstrijd elkaar de hand schudden. Voor de aanvoerders is er een speciale Rotterdamse aanvoerdersband gemaakt, in het groen natuurlijk, met daarop de tekst ‘sportiviteit & respect’. Samen met Rotterdam Sportsupport stimuleren we dat de aanvoerders dat ook uitdragen.

Mijn droom is dat we elkaar meer aanspreken op dit ongewenste gedrag. Op een mooie, ontspannen manier. Zodat de sfeer in en om het veld beter wordt. Dat het nog meer gaat over ‘leren, presteren, plezier’, ons clubmotto. En natuurlijk dat over een paar jaar álle Rotterdamse aanvoerders, sportbreed, spelen met de Rotterdamse aanvoerdersband met het prachtige stadswapen erop, zichtbaar waar wij voor staan:  Sterker door strijd met sportiviteit en respect. Rotterdamse trots!’

Landelijk kan de KNHB hierin een faciliterende rol spelen door concrete successen, zoals de blauwe kaart en de aanvoerdersbanden campagne als best practice onder de aandacht te brengen. Iedere club kan dan ‘simpel’ copycatten met de eigen clubkleuren en logo.

Werk je als bestuurslid ook samen op internationaal gebied, met clubs uit andere landen en hoe gaat dit in zijn werk?

Een mooi voorbeeld is het Europese project STICK; een project van academische uitwisseling voor studerende topsporters. Voor deze categorie atleten was het haast onmogelijk deel te nemen aan internationale uitwisselingsprogramma’s, maar voor veel studies zijn internationale uitwisselingsprogramma’s erg belangrijk. HC Rotterdam en de Rotterdamse Erasmus Universiteit hebben de afgelopen twee jaar samengewerkt met andere tophockeyclubs en universiteiten in Engeland, België, Spanje en Ierland.

Voor sportverenigingen biedt STICK interessante mogelijkheden om internationaal talent te kunnen ontvangen, maar ook om de eigen spelers de optie te kunnen bieden om een periode bij een andere club te spelen.

En natuurlijk zijn we dit jaar ook weer de thuisbasis voor de Pro League & het WK veteranen, dus  zetten we de deuren open voor tientallen internationale clubs. De sfeer die dat met zich meebrengt, fantastisch!

Vrouwen in de sport, maar natuurlijk ook op andere posities in het bedrijfsleven, zijn een belangrijke schakel. De hockeysport is eigenlijk al gezegend met veel vrouwen op cruciale posities volgens de bond, maar wat kan er volgens jou nog beter en hoe geven we de #powergirls meer gezicht in de toekomst?

Het klopt niet dat er veel vrouwen op cruciale posities zitten. Zeker in bestuurskamers en onder scheidsrechters vormen vrouwen de minderheid. Ik vind dat vrouwen elkaar meer mogen dragen, groter mogen maken. Hoe fijn zou het zijn als vrouwen positief zijn over elkaar en elkaar echt omarmen? Daar spreek ik vrouwen vaak op aan. Vanuit mijn rechtvaardigheidsgevoel. En omdat ik weet dat diversiteit van belang is voor elke organisatie.

Wat ik een mooie stap vind, is dat de opvolging binnen onze bestuurskamer transparanter is geworden. Voorheen zocht een bestuurslid een eigen opvolger, wat natuurlijk een old boys network in stand hield. Nu staan dit soort functies open voor iedereen. Daarmee geef je het signaal af dat iedereen welkom is op de club. Je mag je thuis voelen en inzetten voor onze prachtige club. Ik zeg het graag: samen staan we sterk.