Een passende uitspraak van Sjoerd Marijne, Bondscoach van de Dames van India, die altijd zoekt naar groei en verbetering, maar zelfkritiek niet schuwt. Zelf speelde hij op het hoogste niveau bij HC Den Bosch Heren en ontwikkelde zich stapsgewijs tot een coach van formaat in het Nederlandse hockey bij o.a. MOP, Tilburg, AH&BC, Oranje Zwart en Den Bosch. Een rasechte mannencoach. Opmerkelijk was het dan ook dat hij bondscoach van de Nederlandse Dames werd en nu de zeer geliefde en succesvolle bondscoach is in India. Hij bracht ze naar de top en dat ging niet zonder slag of stoot, maar Tokyo 2020 is voor hem en zijn team een feit.

Sjoerd, je zet even iets op de kaart. Met letterlijk een doelpunt saldo verschil wisten de Indiase Hockeydames zich te plaatsen voor Tokyo. Dat vergde vast veel bloed, zweet en tranen? Dit waren pittige wedstrijden want het gevoel was goed na de 1e wedstrijd en de verwachting was wel dat we het zwaar zouden krijgen in het begin van de 2e wedstrijd maar ik had niet verwacht dat we zo snel en zoveel doelpunten tegen zouden krijgen. We verloren totale controle en waren niet bij machte om het om te draaien in de 1e helft. Ik was blij dat de rust kwam om te kijken of ik ze in een andere mindset kon krijgen. Gelukkig scoorden we nog een wereld goal en speelden we het keurig uit maar het was wel een thriller.

In India is het respect voor de coach groot, maar dat wil niet altijd zeggen dat ze ook doen wat je als coach wilt en aangeeft. Hoe ben jij daarmee omgegaan? Hier is het juist dat ze de coach altijd volgen en ik wil juist dat ze ook voor zichzelf leren opkomen. Het gedrag is hier erg onderdanig en dat is hoe de meesten zijn opgevoed door hun ouders en hun coaches. Vrouwen moeten luisteren en hun mening doet er niet altijd toe. Je kan je voorstellen dat dit gedrag in wedstrijden niet veel goede resultaten gaat brengen. Daarom ben ik lang bezig geweest om het onderdanige eruit te krijgen en ze te leren dat je voor jezelf mag opkomen en dat wat je zelf vindt ook belangrijk is. Hier geef je geen weerwoord aan de coach en dat zal voorlopig nog wel zo blijven maar inmiddels durven ze wel te zeggen wat ze vinden en dat is een grote stap. Mijn taak daarin is om te laten zien dat er geen negatieve consequenties zitten aan het geven van je mening. Kortom, het ownership lag hier altijd bij de coach en we hebben er hard aan gewerkt om dat meer bij de spelers neer te leggen en ze het vertrouwen te geven dat ze dit ook kunnen. Hun eigenwaarde moest omhoog en daar zijn ze stukken beter in geworden. Respect is goed voor een tegenstander maar ontzag niet en dat heeft erg veel met hun natuur te maken.

Je hebt ook een tijdje de Indiase mannen getraind. Wat is voor jou het grootste verschil tussen de heren en de dames uit India?Discipline is een verschil en de mannen van India zijn makkelijker beïnvloedbaar voor het spelen met hun vriendjes in het team. Daarnaast zijn mannen creatiever en in India kunnen ze zo enorm veel met een bal en dat op hoge snelheid, als ze dat gedisciplineerder kunnen doen geef ik ze goede kansen om een medaille te halen op de Olympische Spelen.

Je gaat nu met je assistent coach, voorheen je tegenstander, Janneke Schopman, naar de Olympische spelen, waarom heb je specifiek voor haar gekozen om jou te assisteren? Omdat ik Janneke ken als een goede coach die haar zaakjes keurig voor elkaar heeft en iemand die precies weet wat er speelt op dit niveau. Ze heeft veel ervaring als coach en als speelster natuurlijk een gouden plak waarmee ze weet wat er op je afkomt tijdens de OS. Daarnaast weet ik dat we over veel zaken in het hockey hetzelfde denken, want veel tijd om aan te passen is er niet.

In de wereldranglijst staan jullie op de 9^e plek. Denk je dat dit een tactische plaats is om de ladder te beklimmen en wat zijn je prognoses ten aanzien van nipte tegenstanders op 8 en 7 (Ierland en Spanje, red.)? Daar zit geen tactisch plan achter want uiteindelijk wil je zoveel mogelijk stijgen op de wereldranking. Alleen, dit is ook afhankelijk van het soort toernooien dat je mag spelen. De Indiase mannen hebben in het verleden stappen gemaakt omdat veel toernooien hier werden gespeeld. De PL is daar ook een voorbeeld van, daar zijn veel punten te verdienen en daar doen wij niet aan mee. Al met al hebben we een mooie stijging gemaakt door onze eigen prestaties en daar ben ik tevreden over. Nu is het lastig te zeggen met de nieuwe ranking want het is lastig om officiële test matches te spelen. Landen die hoger staan zijn hierin natuurlijk niet zo geïnteresseerd want die kunnen veel punten verliezen. Zoals gezegd doen wij niet mee met de Pro League en daar gaat het op het moment rap met de punten verdeling. Ik heb er geen invloed op en we doen wat we kunnen doen en dat is het voor ons.

Je hebt ook de Nederlandse dames getraind en gecoacht, wat is voor jou het grootste verschil tussen Nederland en India, op zowel technisch als tactisch gebied? Waar zal ik beginnen … Dan begin ik maar met het wekelijks spelen van een wedstrijd op goed niveau. In Nederland wordt er veel geklaagd over het niveau in de hoofdklasse buiten de top 4 maar toch moeten ze elke week aan de bak en die wedstrijden winnen. Je leert o.a. te anticiperen op verschillende tegenstanders wat wij alleen met internationale wedstrijden kunnen doen. Daarnaast zijn Nederlandse dames dynamischer en wendbaarder dan veel andere landen en dus ook ons. We werken hier hard aan maar dat kost tijd want bij de jeugd in Nederland zijn veel dingen al normaal en wordt er aandacht besteed aan loopscholing op jonge leeftijd. Het niveau van de basistechnieken ligt ook hoger in Nederland waardoor ze een sneller spel kunnen spelen. Vergelijk het met Barcelona, bij Messi ligt de bal direct dood aan de voet en bij menig andere voetballer kost dit meer tijd waardoor de volgende actie ook weer meer tijd kost. Dit zijn ook de verschillen die wij met Nederland hebben maar daarentegen hebben wij weer speelsters die erg sterk zijn met het uitspelen van een tegenstander 1 op 1. Wij moeten bij onszelf blijven en niet Nederland willen kopiëren.

Er gaan veel discussies of hockey een Olympische sport zal blijven, maar tegelijkertijd is Hockey de 2^e meest bekeken sport wereldwijd, dat laatste heeft weliswaar te maken met metingen uit o.a. India, maar desalniettemin, hoe zie jij dit? Ik denk dat we ons daar voorlopig niet druk om hoeven te maken en we moeten ons hoofd niet gek laten maken. Daarom is het ook belangrijk alleen maar dingen toe te voegen in de regels die echt bijdragen tot een betere beleving en een begrijpelijke kijksport.

Wat zouden de hockeybonden (landelijk, maar ook EHF en FIH) nog kunnen doen in jouw optiek, om de sport nog meer op de kaart te krijgen? Als je op social media ziet wordt er al veel aandacht besteed om hockey nog meer naar de mensen toe te brengen. Het is makkelijk om initiatieven af te schieten maar het is niet zo eenvoudig om met een oplossing te komen om hockey nog meer op de kaart te krijgen. Uiteindelijk moet het op het veld gebeuren en maken helden de sport hot.

Zelf heb je ook gehockeyd, is het belangrijk dat een topcoach ook op het hoogste niveau gespeeld heeft of maakt dit niet uit voor het vak? Het is prettig om te weten wat spelers ervaren omdat je zelf ook dingen hebt meegemaakt maar het is geen must. Je kan hier rekening mee houden in je begeleiding team. Ik vind het nu bijvoorbeeld erg prettig dat Janneke de Spelen heeft meegemaakt en de meiden kan voor bereiden op wat er gaat komen.

Je werkt inmiddels alweer jarenlang als trainer coach, wat houdt jou gemotiveerd en wat was je allermooiste moment tot nu toe? Ik houd ervan om het maximale uit de potentie van mensen te halen, dat heb ik in de sport maar net zozeer in het bedrijfsleven of met Onfire. Helpen om mensen te laten beseffen en te ervaren dat ze meer kunnen dan dat ze denken. Mensen limiteren zichzelf vaak en mijn rol als coach is om ze inzage te geven in hun mogelijkheden en potentie. En als dat er uitkomt kan ik daar erg blij van worden. Vaak denken mensen dat het winnen van een gouden medaille of het winnen van een wedstrijd het mooiste moment is wat je het meeste bij blijft. Ik ben in de gelukkige omstandigheden geweest dat ik al 20 jaar met heel veel leuke teams en mensen heb mogen werken waar ik in hun reis naar succes prachtige dingen heb mogen meemaken. Ik ben wat dat betreft een bevoorrecht mens en ik zou elk team en persoon tekort doen als ik hier 1 overwinning zou noemen. Met mensen werken en de lol van de kleedkamer en op het veld geeft me de dagelijkse drive. Vaak vergeten mensen te genieten van de journey omdat ze alleen maar gefocust zijn op het eindresultaat maar die journey kan ook een resultaat zijn wat niet altijd hoeft te eindigen met goud.